DUBAJ – Do It Yourself !

Moja podróż do świata luksusu rozpoczęła się w starym, zdezelowanym PKS-ie do Katowic :) Na szczęście później było już tylko lepiej, a komfort podróży wzrastał wprost proporcjonalnie do przejechanych kilometrów i oddalania się od domu. Skąd wziął się pomysł na Dubaj? Kiedy w ubiegłym roku zniesiono dla Polaków płatne wizy do Emiratów, pierwsza myśl jaka pojawiła mi się w głowie brzmiała: chcę zobaczyć panoramę Dubaju z Burj Khalifa! Rozpoczął się uwielbiany przeze mnie etap przygotowań: zbieranie informacji, czytanie przewodników, przeglądanie forów travelmaniaków i oczywiście szukanie tanich połączeń. Wyjazd udał się idealnie i zwiedziłam kolejne miasto z mojej podróżniczej listy marzeń! Jak samodzielnie zorganizować wyjazd do Dubaju? Dziś relacja praktyczna

Z Polski do Dubaju można dostać się na kilka sposobów. Najbardziej komfortowa będzie niewątpliwie podróż na pokładzie linii Emirates lub Qatar Airlines, oferujących bezpośrednie połączenie z Warszawy. Niestety poza wszystkimi oczywistymi zaletami opcja ta ma jedną podstawową wadę: cenę. Dlatego postawiłam na tanie linie lotnicze oraz promocje tradycyjnych przewoźników. Na początku brałam głównie pod uwagę podróż z węgierskim Wizzair’em (lot z Budapesztu, dolot z Warszawy). Rozważałam też okazyjne oferty Air Serbia (z Warszawy przez Belgrad i Abu Dhabi) i Alitalia (z Warszawy via Rzym i Abu Dhabi), a także lowcostowe dubajskie linie Fly Dubai (bezpośredni lot z Pragi do Dubaju) oraz czeskie SmartWings (też z Pragi, bez przesiadek).

Jak to wyglądało cenowo? Przelot Wizzair’em był do zaakceptowania, ale linia każe sobie słono płacić za bagaż rejestrowany, a także za duży bagaż podręczny. A jak na typową kobietę przystało nie potrafię spakować się w mikrowalizkę na dłużej niż 3 dni :) Poza tym węgierski przewoźnik lata na lotnisko DWC, oddalone 37 km od centrum i jeszcze dość słabo skomunikowane. Promocyjne ceny biletów miały linie Air Serbia i Alitalia, ale niespecjalnie miałam ochotę na podróż z dwiema przesiadkami. Najlepszym i najtańszym rozwiązaniem okazało się bezpośrednie połączenie z Pragi do Dubaju czeskimi tanimi liniami SmartWings, z bagażem rejestrowanym do 15 kg wliczonym w cenę biletu. A korzystając z okazji – wyjazd do Dubaju połączyłam z kilkudniowym pobytem w stolicy Czech :)

Jak najprościej (i najtaniej) dostać się do Pragi z Polski południowej?

Jedną z możliwości jest przejazd Polskim Busem – z Wrocławia lub Łodzi (przez Wrocław). Rozważałam tę opcję, zanim nie odkryłam fantastycznego połączenia z Krakowa, przez Katowice i Bohumin, czeskiego przewoźnika LeoExpress. Dla mieszkańców Małopolski i Górnego Śląska to idealny sposób, by szybko, sprawnie i komfortowo dojechać do stolicy Czech.

Czeski tani przewoźnik, który jest synonimem wygody, punktualności, niskich cen i szybkości, wszedł na polski rynek 7 listopada 2014 r. Do Pragi jedziemy łączonym transportem (autokar + pociąg). Poniżej rozkład jazdy obowiązujący od 14.12.2014 r.:

Połączenie z Krakowa do przygranicznego Bohumina obsługują komfortowe autokary Scania Irizar PB, wyposażone skórzane siedzenia, toaletę oraz darmowe Wi-Fi. Personel pokładowy zna język angielski, czeski i polski.

Niespodzianką był bezpłatny catering – w cenie biletu dostaniemy wodę mineralną, kawę lub herbatę oraz słodką przekąskę.

Podróż z Katowic (gdzie wsiadałam) do Bohumina zajmuje około godziny. Autokar podjeżdża pod dworzec kolejowy w Bohuminie, gdzie przesiadamy się na skomunikowany pociąg LeoExpress relacji Bohumin – Praga. To 5-członowy FLIRT szwajcarskiej firmy Stadler Rail (nawiasem mówiąc wyprodukowany przez polski oddział w Siedlcach), równie komfortowy jak osławione Pendolino.

Pociąg z Bohumina do Pragi odjeżdża z peronu 1A – po wejściu do budynku dworca kierujemy się od razu przez główną halę na perony (bez schodzenia podziemnym przejściem) i idziemy w prawo, wzdłuż peronu 1. Zaraz za budynkiem dworca pojawi się peron 1A (to jest tzw. ślepy peron, gdzie pociąg zaczyna lub kończy bieg).

W pociągu mamy do dyspozycji płatny catering: ciepłe i zimne napoje, w tym Pilsner lub wytrawne wino, kanapki na zimno i ciepło, sałatki i desery (można płacić kartą). Posiadacze karty rabatowej S:)mile dostają puszkę darmowej kofoli (czeskiego konkurenta coca-coli i pepsi).

Przez całą drogę możemy na monitorach śledzić trasę pociągu, aktualną lokalizację, prędkość, informacje o mijanych miejscowościach oraz newsy ze świata. Pociąg rozwijał prędkość do 160 km/h – to znacznie więcej niż osiąga Pendolino na polskich torach. Drogę z Bohumina do Pragi (364 km) pokonamy w nieco ponad 3 godziny.

Bilety na LeoExpress kupujemy na stronie internetowej przewoźnika: http://www.le.cz. Są wysyłane na adres mailowy. Zarówno autokar, jak i pociąg, jest objęty całkowitą rezerwacją miejsc, więc nie ma tu szaleństwa, jakie panuje przy wsiadaniu do Polskiego Busa. Za przejazd w obie strony z Katowic do Pragi zapłaciłam ok. 130 zł (rezerwacja z miesięcznym wyprzedzeniem). Przydatna informacja – u obsługi pociągu możemy kupić bilety na komunikację miejską, a także tańszy o 10 CZK bilet na autobus lotniskowy Airport Express (50 CZK zamiast 60 CZK). Pociąg przyjeżdża na Dworzec Główny w Pradze, z którego w łatwy sposób dostaniemy się na lotnisko im. Václava Havla.

Jak dojechać z dworca Praha Hlavní Nádraží na lotnisko?

Z dworca na lotnisko dostaniemy się w miarę szybko (i przede wszystkim tanio!) transportem kombinowanym: metro + autobus. Po wyjściu z pociągu należy dojść do głównej hali dworca, gdzie znajduje się wejście do metra linii C (stacja „Hlavní Nádraží”).

Bilety (jeśli nie kupiliśmy w pociągu) dostaniemy w kasach lub powszechnie dostępnych automatach (przyjmują tylko monety). Ważna uwaga – bilet należy skasować w kasownikach umieszczonych przed wejściem do bramek metra – nieskasowany bilet jest nieważny! Poniżej przykładowy automat biletowy (obsługa w jęz. czeskim i angielskim):

Metrem linii C przejeżdżamy jeden przystanek do stacji „Muzeum” (kierunek: Hàje), gdzie przesiadamy się na linię A, którą jedziemy do końcowej stacji Dejvickà. Po wyjściu z metra wsiadamy w autobus nr 119, który zawiezie nas pod same drzwi terminali lotniska. Na transfer wystarczy jeden 90-minutowy bilet (32 CZK – 5 zł) plus ewentualnie bilet na bagaż (16 CZK). Dojazd na lotnisko (metrem i autobusem) trwa łącznie od 40 min do godziny, w zależności od sytuacji na drodze. Można także skorzystać z bezpośredniego połączenia autobusowego Airport Express (60 CZK).

Port lotniczy Praga im. Václava Havla (PRG)

Lotnisko w Pradze leży 17 km na północny-zachód od miasta i jest jednym z największych w Europie. Jest tu wiele kafejek, restauracji, market Billa i dość duża strefa bezcłowa. Darmowe Wi-Fi działa bez zarzutu.

fot. Jacqueline Shelldon-flikr /CC 

Kontrola bezpieczeństwa w Terminalu 1 (loty poza Schengen) odbywa się dopiero przed wejściem do gate’u, z czym spotkałam się po raz pierwszy. Takie rozwiązanie ma swoje zalety – rozładowuje tłok przy security i nie ma problemu z wniesieniem swoich napojów, ale czy to także oznacza, że w strefie odlotów można mieć przy sobie wszystko, łącznie z granatem w plecaku…? Do poczekalni przy gate’ach obsługa wpuszcza dość wcześnie i jeśli ktoś chciałby potem jeszcze np. skorzystać z toalety, to wychodząc musi zabrać ze sobą kartę pokładową i paszport, a wracając ponownie przejść przez kontrolę bezpieczeństwa. Do wszystkich samolotów wchodzi się poprzez rękawy. Lotnisko jest otwarte całą dobę a nad bezpieczeństwem czuwa sporo patroli policyjnych i ochroniarzy. W drodze powrotnej z Dubaju udało mi się tu nawet przespać pół nocy, w oczekiwaniu na poranne połączenie.

Jak przebiegał lot?

Czeskie tanie linie lotnicze SmartWings, należące do spółki lotniczej Travel Service, powstały w 2004 r. W swojej ofercie mają loty rejsowe i czarterowe do 72 destynacji. Niestety nie ma możliwości odprawy on-line. Na flotę linii składają się Boeingi 737-700, 737-800 oraz Airbusy A320. Mój lot odbywał się nowoczesnym Boeingiem 737-800 (to ten z charakterystycznymi wingletami).

Wśród pasażerów około 30% stanowili Polacy – jak widać nie tylko ja znalazłam okazyjne połączenie z Pragi do Dubaju :) Miłym zaskoczeniem na pokładzie tanich linii był darmowy catering. Pasażerowie mieli do wyboru potrawkę z kurczaka z ryżem i warzywami albo gulasz z pieczonymi ziemniakami, do tego pieczywo, sałatka z makaronem i tuńczykiem oraz ciastko czekoladowe. Do picia kawa lub herbata oraz zimne napoje, które serwowano trzy razy podczas lotu (w tym także wytrawne wino – to drugie miłe zaskoczenie :) Przed lądowaniem załoga częstowała jeszcze mini cukierkami ;)

Przeglądając magazyn pokładowy linii lotniczych można było od razu wczuć się w klimat docelowej destynacji :)

Na monitorach wyświetlała się trasa podróży, aktualna wysokość, temperatura i czas lokalny.

Po drodze nie było żadnych stresujących niespodzianek (typu turbulencje) i 6-godzinna podróż minęła mi szybko, łatwo i przyjemnie. Dużo radości dostarczyły także komunikaty w języku czeskim ;) Jeden z moich ulubionych to: „letadlo usedlo”  – czyli samolot wylądował :)

Międzynarodowy Port Lotniczy w Dubaju (DXB)

Lotnisko w Dubaju należy do jednych z najbardziej zatłoczonych. Znajdują się tu trzy ogromne terminale, w tym słynny Terminal 3, największy na świecie, obsługujący wyłącznie linie Emirates. (Więcej o lotnisku w Dubaju przeczytasz TUTAJ).

Mój samolot był obsługiwany przez Terminal 1, z którego do kontroli paszportowej idzie się (ruchomymi chodnikami!) ok. 10-15 min. Odprawa przebiegała dość sprawnie, urzędnicy (w tradycyjnych strojach :) nie zadawali żadnych pytań, za to nowością dla mnie było… skanowanie siatkówki oka :) (ciekawe co na to nasz GIODO? :) Procedura ma na celu… szybką identyfikację zwłok :) Brzmi to cokolwiek dziwnie, ale w ZEA jeszcze do niedawna ofiary np. wypadku samochodowego identyfikowano… zamieszczając zdjęcie zwłok w codziennej gazecie…(!)

fot. gulfnews.com

Z Terminali 1 i 3 w łatwy sposób dojedziemy do centrum czerwoną linią metra – stacje metra znajdują się bezpośrednio na lotnisku. I jeszcze mała uwaga – nie wymieniajcie waluty w kantorze na lotnisku, bo pobierają sporą prowizję!

Gdzie spać?

W Dubaju znajduje się świetnie rozbudowana baza noclegowa na każdą kieszeń – od luksusowych hoteli i apartamentów po niedrogie standardowe hotele. Noclegi rezerwowałam przez stronę booking.com. Korzystałam z tego portalu wiele razy i nie mam  żadnych zastrzeżeń. Co ważne: w chwili rezerwacji nie jest pobierana żadna prowizja, a do określonej daty można, bez żadnych kosztów, anulować rezerwację (np. w przypadku niespodziewanych zdarzeń losowych). Noclegi rezerwujemy kartą kredytową (hotel dokonał preautoryzacji karty).

Wybierając hotel w Dubaju warto sprawdzić, czy należy on do sieci przestrzegającej zasad szariatu. Jeśli tak – nie przyjmuje on par nie będących małżeństwem (w chwili meldowania goście mogą być poproszeni o przedstawienie aktu ślubu), na terenie hotelu nie wolno spożywać alkoholu, a gości obowiązuje stosowny, skromny strój (ramiona zakryte, spodnie lub spódnice za kolano). 

A oto mój hotel z widokiem :)

www.carrier.co.uk

Taki żarcik :) W rzeczywistości wyglądał tak:

Hotel znajdował się w dzielnicy Deira, tuż obok stacji Union (4 przystanki od lotniska), gdzie krzyżują się obie linie dubajskiego metra. W tej okolicy znajdziemy dużo niedrogich hoteli o przyzwoitym standardzie. Ja zawsze trzymam się zasady rezerwowania noclegu w pobliżu środków komunikacji miejskiej (najlepiej metra). Wolę zapłacić nieco więcej za hotel, ale szybko i sprawnie przemieszczać się po mieście, czy dotrzeć na lotnisko. Nawet najtańszy hotel na przedmieściach to strata czasu i pieniędzy na dojazdy do centrum. Warto wybierać obiekt z dostępem do darmowego Wi-Fi –  zwłaszcza kiedy wyjeżdżamy poza UE i kontakt z krajem może kosztować fortunę. W cenie noclegu miałam także śniadanie, bezpłatny transport na plażę oraz niewielki basen na dachu hotelu :)

A jak poruszać się po Dubaju? Przeczytaj TUTAJ